- SANCTA
- SANCTAindeclinabiliter, τὰ Α῞για Graecis, dicitur in Ordine Rom. hostia, quam in Missa aiunt offerri: Et tunc duo Acolyti tenentes capsas cum Sancta apertas et Subdiaconus sequens cum illis tenens manum suam in ore capsae, ostendit Sancta Pontifici vel Diacono, qui praecesserit. Tunc inclinato capite Pontifex vel Diaconus salutat Sancta et contemplatur, ut, fi suerit superabundans, praecipiat, ut ponatur in conditorio etc. Concilium Laodicen. can. 14. Περὶ τȏυ μὴ τὰ Α῞για εἰς λόγον ἐυλογιῶν κατα τὴν ἑορτὴ τȏυ Πάχα εἰς ἑτέρας παροχίας πέμπεςθαι, etc.Nempe sic appellatus est olim Panis Eucharisticus, unde formula in commune sollennis, Sancta Sanctis. Chrysolstomus, ubi de Sacerdote Populum ad S. Eucharistiam invitante, Ea de causa, inquit, stans excelsus, omnibus manifestus, tremendô illô silentiô vehementer inclamat, Sancta Sanctis. Indigitans, quâ sanctitate ad mysticum hoc ac sacrum Epulum accedere conveniat. Vide Macros Fratres in Hierolex. in voce Solea. Sed et in Ecclesia Romana vox Sancta, simpliciter posita, Sanctorum quoque reliquias notat. Aegidius Aur. Vallis Monach, in Addit. ad Harigerum Abbat. Lobiensem in Servatio Episc. Leod. c. 27. Interdum dum adhuc ira vindicis Dei differtur, curemus ne Sancta nostra simul nobis eripiantur cum urbis excidio etc. Unde iurare supra Sancta, est super Sanctorum reliquias iurare. Vide supra. Graecis recentioribus Α῞για locus est in Templo tabulato inclusus, sacer ac venerabilis, mulieribus in accessus, qui Α῎δυτον aliter. Vide hîc passim et Cl. Suicerum Thesaur. Eccl.vocibus Α῾γίασμα et Α῞γιος.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.